کسب و کار تازه ای به اسم همایش!

هدف از برگزاری همایش ها ایجاد فضای امن جهت تبادل اطلاعات و افکار اعضای جامعه در موضوعات مختلف علمی و پژوهشی و پدید آوردن فرصت هایی برای بررسی واکنش های جامعه نسبت به آن موضوع و ایجاد تحولات اجتماعی است.

با شروع فراخوان یک همایش با موضوعی خاص، افراد مرتبط با آن موضوع در صدد رونمایی از فعالیت ها و دانش خود و ارائه مقالات مرتبط با آن موضوع بر می آیند. این تلاش ها موجب می شود قدم موثری در جهت پیشرفت جامعه و رسیدن به تکامل بیشتر برداشته شود. در این بین همایش‌های میلیاردی برگزار می‌شود که در آن، برخی تولیدکنندگان گردهم می‌آیند و برای برتر شدن هم کف و سوت می‌زنند، عکس یادگاری با مقامات دولتی می‌گیرند، بابت همان عکس‌ها پول می‌دهند، بنرشان می‌کنند و به اصطلاح قدیمی‌ها، قاپ مصرف‌کننده را می‌دزدند. در این بین تنها بخش علمی است که در انزوا قرار میگیرد و کوچکترین توجهی به آن نمی شود.

کشاورزی، مهمترین مرحله تاریخ بشری، استراتژی ترین علم برای هر جامعه ای است. کوتاه ترین بی توجهی به این صنعت میتواند خسارات جبران ناپذیری به بار آورد با این حال برگزاری همایش های علمی و دقیق میتواند کمک شایانی به پیشرفت این صنعت کند اما همایش های غیرعلمی، بلور های زرین تندیس های بی و سرسته معضل بزرگی است. این همایش‌های میلیاردی هم کم نیستند، همایش‌هایی که از سوی عده‌ای تحت عنوان بخش خصوصی که نه تولیدکننده هستند و نه خم و چم‌های بازار رقابتی را می‌دانند، بدون نظارت دستگاه‌های متولی، برگزار می‌شوند و متاسفانه، مقامات دولتی نیز به اسم حمایت از تولید، در آن حضور می‌یابند.

بعد از همایش های کشاورزی شهری که به نحوی عدم رضایت تیم علمی و اعتراض بسیاری از دانشجویان ارسال کننده مقاله را در پی داشت، این بار همایش کشاورزی قراردادی توجه همه را به خود جلب کرد. این دو همایش با نقد بسیاری همراه بود به طوری که نه سخنرانی علمی از مقالات بود و نه قول و قرار های که داده شد به مرحله اجرا رسید. بگذارید از روز همایش کشاورزی شهری عبور کنیم و به کشاورزی قراردادی برسیم که با همان تیم قبلی شروع به کار کرد و با اعتراض بسیاری از جامعه علمی مختومه گردید!

شاید بد نیست بدانید که سایت این همایش ها به سرعت بسته شده   و بعضی از سایت این همایش ها با پیام به علت بدهی مسدود هست مواجه می شویم (www.cofarm.ir) که این خود گویای ضعف این برگزار کنندگان همایش می باشد

به راستی این همایش ها با چه مجوزی برگزار میشوند؟ تکلیف مقالات همایش قبلی چه شد؟ دور دوم همایش شهری هم مگر برگزار میشود؟ مگر دور اول آن علمی و دقیق بود که زمزمه های دور دوم آن به گوش میرسد؟ چه کسی با وجود تناقص های دور اول مجوز دور بعدی را میدهد؟

رشد قارچ گونه اینگونه همایش‌ها را هم می توان بارها مشاهده کرد که در غیاب نظارت‌های دولتی، اقدام به راه‌اندازی کسب و کاری پررونق کرده اند و پول پارو می‌کنند، بنابراین باید نهادهای نظارتی چارچوب‌های مشخصی را برای برگزاری این همایش‌ها مشخص کنند و مقامات دولتی هم به بهانه حمایت از تولید، در هر همایشی حضور نیابند.