علی دالوند،کارشناس محیط زیست و منابع طبیعی
با شروع فصل برداشت محصول از مزارع گندم جنبه‌های متفاوتی از کشاورزی و طبیعت مشاهده می‌شود. آتش زدن بقایای محصولات کشاورزی مبحث چندین ساله و گسترده‌ای است، دلیل اصلی روی آوردن کشاورزان به آتش زدن کاه و کلش گندم و جو کنترل آفات و علف‌های هرز، پاک شدن سریع زمین از بقایای گیاه قبلی و آسان شدن عملیات شخم برای محصول بعدی است ولی غافل از اینکه به کار بردن تناوب زراعی صحیح و استفاده مناسب از سموم نتیجه‌ای بسیار مطلوب تر دارد. این آتش سوزی‌ها علاوه بر اینکه چهره نازیبایی از طبیعت نشان می‌دهند باعث بروز مشکلات زیست محیطی زیادی برای مردم و اکوسیستم منطقه و همچنین وارد آمدن خسارات اقتصادی می‌شود و گاهی آتش به مزارع همسایه نیز سرایت کرده و با سوزاندن خوشه‌های طلایی حداقل باعث خسارات مالی و روحی جبران ناپذیری می شود. زمین کشاورزی به مثابه موجود زنده در نظر گرفته می شود چرا که حاوی میکرو ارگانیسم ها و کرم های خاکی است، پس آتش زدن مزارع از بین رفتن این موجودات مفید را در پی خواهد داشت. این میکرو ارگانیسم ها باعث تجزیه مواد آلی خاک و تبدیل آن به مواد معدنی می شوند، همچنین باعث تثبیت ازت در خاک و همزیستی با گیاهان خانواده لگومینوز(حبوبات) می شوند. آتش زدن کاه و کلش مزارع گندم و جو باعث سفت شدن خاک خواهد شد، عناصر مغذی ماکرو و میکرو از بین رفته و همین امر فقیر شدن خاک را در پی خواهد داشت،کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب و از همه مهمتر آلودگی محیط زیست بالاترین خسارتی است که جبران آن امکان پذیر نخواهد بود. آتش زدن بقایای کشت،در روستاها موجب آلودگی هوا شده و بر اثر وزش باد آلودگی جابجا شده و به سایر مناطق شهر منتقل خواهد شد. ایجاد هرنوع آلودگی هوا به استناد قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا ممنوع و غیرقانونی است و آلودگی هوا از مصادیق تهدید بهداشت عمومی شهروندان محسوب می شود.با توجه به اینکه آتش زدن کاه و کلش گندم علاوه بر آلودگی هوا موجب تخریب بافت خاک نیز می شود.
عکس: مهر نیوز
