به گزارش پایگاه خبری گیتی آنلاین، تنوع ژانری برتری قابل توجهی است که سینمای مستند نسبت به سینمای داستانی که به دو گونه اجتماعی و کمدی محدود شده دارد. در جشنواره امسال هم شاهد حضور ژانرهای مختلف مستند مثل پرتره، اجتماعی ، سیاسی، حیات وحش، قومنگارانه و…. بودیم.
مستند اتوبیوگرافی عاشقانه «با شکوه زندگی میکنیم» در باره زندگی زوج پزشکی است که با مرگ زن، مرد همچنان خاطره همسرش را با گرفتن جشن تولد و به نام کردن کلینک درمانی با یاد همسرش ادامه می دهد؛ مستندی که زیبا و اثرگذار درباره قدرت عشق است.
مستند اجتماعی جنگی «آخرین خداحافظی» به روایت زندگی یک مادر سالخورده شهید می پردازد که بعد از گذشت چهل سال هنوز با یاد و خاطره فرزند شهیدش زندگی میکند؛ مستندی که روایتی در خور تحسین درباره عشق مادر فرزندی است.
مستند اجتماعی اتوبیوگرافی «قوی دل» درباره زندگی احمد قویدل راجع به پیگیری پرونده خونهای آلوده ارسالی از کشور فرانسه پیگیری است؛ مستندی که تلاش میکند به عمق ماجرا و تحلیل سازنده در باره سوژهاش برسد ولی به مانند مستند «فقر و فحشا» مسعود ده نمکی بیشتر اسیر سوژه ملتهب خویش است تا آن که ریشههای اصلی ماجرا را عریان کند. در آنجا، تازه، دهنمکی سعی میکرد یک گروه سیاسی خاص را عامل ماجرا بداند و اینجا تحلیل سیاسی هم عقیم است.
مستند «احمد» اتوبیوگرافی مصطفی رزاق کریمی با روایتی ساده به زندگی حاج سید احمد خمینی میپردازد ولی بیش از حد سیاستزده میشود و میتوانست با قدری تعادل پیش برود.
در جشنواره امسال تعدادی مستند جذاب و خوش ساخت مرتبط با زندگی سردار سلیمانی در جشنواره به نمایش درآمد؛ «دوئل در ابوکمال» که روایتگر روزهای آخر سلطه داعش بر سوریه است و صحنه های نفس گیری در درگیری های جبهه مقاومت با داعش و حمایت نیروهای امریکایی مستقر در منطقه ابوکمال را به تصویر میکشد.
مستند «فرشتهها» روایتگر زندگی زوجی نابینا با فرزندانشان در میانه جنگ با داعش در سوریه است؛ فیلمی که در پس زمینه زمخت جنگ به زندگی زیبای کودکان هم میپردازد.
مستند ورزشی «آقای خاص» به زندگی مربی متفاوت و با دسپیلین کشتی ایران محمد بنا میپردازد؛ مستندی که قطعا برای علاقمندان کشتی جذاب است.
مستند محیطزیستی «یورزال» هم روایتی تاثیرگذار از خشکسالی های زیانبار سیستان و بلوچستان و روایت زندگی زنی کهنسال در روستایی متروک است.
