احسان پارسا / فعال محیطزیست – دورود / چند سالی است که در سایهی برخی قوانین الکن و عقیم تخلفاتی بزرگ در عرصه منابع طبیعی رخ میدهد که اطلاع از این میانبرهای بهظاهر قانونی خالی از لطف نیست.
گاها در برخی مراتع حاصلخیز، عرصههای جنگلی و خوش آبوهوا طرحهایی تحت عنوان درختکاری و کاشت گیاهان دارویی و یا مثمر روی میز مسئولان میآید و جالبتر اینکه خواسته یا ناخواسته، دانسته یا ندانسته ربان افتتاح بسیاری از این
پروژهها عملاً به دست همین مدیران دولتی بریده میشود و باافتخار از افتتاح طرحی بزرگ پردهبرداری میکند غافل از اینکه این نوع طرحها صرفاً یک پوشش و استتار برای انواع زمینخواری، کوه خواری و رود خواری است و دانسته یا ندانسته شریک جرم سودجویان منفعتطلب میشوند. گاهی در مناطقی بیآبوعلف، عاری از هر نوع امکانات و توجیه اقتصادی یا اقلیمی ناگهان پروژههایی تحت عنوان: درختکاری، کاشت گیاهان دارویی و گلخانهای، دامداری، مرغداری و شیلات سر از تخم درمیآورد که بهسادگی و از همان ابتدا میتوان بهغایت هدف متولیان امر پی برد. ابتدا واگیر نمودن و تصاحب زمین و اراضی ملی، سپس کاشت نمایشی گیاه یا درخت و بهرهمندی از مزایا و تسهیلات بانکی و درنهایت اعلام هزار و یک دلیل و برهان و بهانه مبنی بر ورشکستگی طرح و تبدیل اراضی ملی به ویلای شخصی.
به همین راحتی، به همین خوشمزگی
