از زمانی که سید آرش قیاسیان مدیرکل ورزش و جوانان استان لرستان شده تنها کاری که کرده گرز گرانی برداشته و در ورزش لرستان زده، جناب دکتر زیویار به عنوان نماینده افکار عمومی از شما درخواست می کنم این گرز گران را از دست آرش قیاسیان بگیرید.
سید آرش قیاسیان طبق شنیده ها، کارش فقط شکایت از رسانه ها و منتقدین است زمانی هم که بیکار می شود تفریح و ورزش او بی حرمتی به شان و مقام مدال آوران و نام آوران ورزش استان است.
جناب آقای استاندار
سجاد محمدیان را که می شناسید، مگر می شود استاندار باشی و دارنده مدال های جهانی مسابقات پارالمپیک را نشناسی، مگر می شود استاندار باشی و ندانی سهمیه پارالمپیک از آن کدام دلاور است؟
سجاد محمدیان قهرمان دریا دل و انقلابی که مدال های جهانی خود را تقدیم خانواده های معظم شهدا می کند.
اما شما مسئولین چه کرده اید برای سجاد محمدیان؟
در مصوبه ای که استاندار سابق و مدیران امضا کرده اند قرار بود یک قطعه زمین به سجاد محمدیان و قطعه ای دیگر به حامد امیری دیگر قهرمان پارالمپیک هدیه داده شود، خدا را شکر که هدیه حامد امیری توسط نجیب زاده شهرمان سعید فتوحی اهدا شد هر چند جز وظایف شهرداری هم نبود، حال هدیه سجاد محمدیان چرا هنوز به وی داده نشده.
جناب دکتر فرهاد زیویار
هر کس نجیب زاده و خانزاده و کدخدا زاده باشد می داند هدیه طی رسم و آیین زیبایی به شخص مورد نظر اهدا می شود، مخصوصا که آن شخص هم مدال آوری پهلوان از خطه دلاورخیز لرستان باشد، گلایه و انتقاد تند ما به سید آرش قیاسیان به این دلیل است که دو سالی می شود این پهلوان نامی را جهت دریافت هدیه اش سرگردان ادارات استانداری، راه و شهرسازی ، ورزش و جوانان، شورای شهر و شهرداری کرده، تنها فکری که به ذهنم خطور می کند این است که در ولایت سید آرش قیاسیان طرف خود باید برود دنبال هدیه اش و برای گرفتن هدیه کت از تن درآورد و دست به یقه شود، هدیه که نامش روی خودش است ، هدیه یعنی پیشکشی را بدون انتظار و چشمداشت تقدیمت کنند.
حال از شما استاندار محترم انتظار می رود این گرز گران را از دست آرش قیاسیان بگیرید که بیشتر از این در ورزش استان نزند و به او امر کنید هدیه سجاد محمدیان را در اسرع وقت پرداخت کند و بیش از این موجب دلسردی و بی انگیزگی این قهرمان جهان نشود.
و اما کلام آخرم با سید آرش قیاسیان است
جناب قیاسیان
بگذار ساده و صادقانه بگویم
مردم لرستان سالهاست با قلم من آشنا هستند و می دانند اگر امروز کمی آرام نوشته ام به حرمت جدت بوده ، ولی اگر قلم به دست بگیرم متنی خواهم نوشت که شکایت و زندان در برابرش هیچ باشد و برای سرم جایزه تعیین کنی.
مریم نظری
