گیتی آنلاین_ سکینه حاجی فکر و ایده گسترش کارش، همیشه برایش خوشایند و لذت‌بخش بوده است، اما رسیدن به این آرزو نیاز به حمایت داشت.
او از زمانی که به یاد دارد، زندگی‌اش با نخ، سوزن و پارچه پیوند عمیقی داشته است؛ زمانی که برای چرخش اقتصاد خانواده، دست دوستی با چرخخیاطی داد و به عنوان کمک خرج همسرش، خیاطی می‌کرد. زمانه اما او را به این واداشت که کسب و کار خودش را راه بی‌اندازد.
حالا سالها از آن زمان گذشته است، خاطرات ریز و درشتش اما بی‌شمار است، از زمانی که شب تا صبح بیدار می‌ماند تا وعده مشتری را اجابت کند و لباسی را که سفارش داده بود، به دست او برساند یا زمانی را که با دقت و تلاش، آن مدل پیراهنی را که مشتری از او خواسته بود، درست مانند مدل، بدوزد و تحویل بدهد. ۲۵ سال زندگی ۶۰ ساله سکینه، با تکرار دوخت زدنها، دکمه دوختن‌ها و سایز گرفتن‌های بی‌شمار گذشت.
خیاطی کردن روزمره زندگی این بانوی میانسال رشتی بود. سه سال پیش، یک روز اما ورق به شکل دیگری برگشت. این بانوی خیاط تعریف می‌کند که آن روز، مانند روزهای دیگر، کارهای خانه را انجام داد و بعد به اتاق کار کوچکش، جایی که چرخ خیاطی و پارچه‌هایش را در آنجا گذاشته بود، رفت، مانند هر روز، رادیو را روشن کرد و بعد، گذاشت نور صبح‌گاهی از پنجره اتاق بیفتد به درون و گرما و نور را با هم، به اتاق هدیه کند. آن روز اما روز معمولی نبود، سکینه زمانی که پشت میز چرخ خیاطی‌اش نشست، به یکباره فکری به ذهنش رسید، فکر این که اتاق کوچک و محقر کارش، کارگاهی است و تعداد زیادی خیاط هم در حال دوخت و دوزند. تصور این فکر این قدر برایش شیرین بود، که برای لحظه‌ای از جا بلند شد و به دور اتاق کوچک نگاهی کرد، به این که چه فکر بکری به سرش زده است و حالا بعد از ۲۵ سال تجربه، وقت آن است که کارش را گسترش دهد، کارآفرینی کند و دست جوانان را هم بگیرد.
سکینه یک لحظه هم از فکری که به ذهنش رسیده بود، غافل نشد، تصور داشتن یک کارگاه خیاطی این قدر به مذاقش خوش آمده بود که دوست نداشت، حتی برای لحظه‌ای آن را غیرقابل اجرا بداند. به همین دلیل بود که برای اجرایی کردن ایده‌اش دست به کار شد. همان اول کار اما مشکلات خود را نشان دادند. او برای شروع کارش، برای راه‌اندازی یک کارگاه، هیچ سرمایه اولیه‌ای نداشت او اما اهل جا زدن نبود، به همین دلیل عزمش را جزم کرد این که کارگاهی بزند و کسب و کار خودش را گسترده‌تر از قبل به پیش ببرد. دوستی به او گفته بود که می‌تواند برای اشتغال‌زایی از این کمیته امداد وام بگیرد.
ایده این بانوی خیاط توسط رابطین شغلی کمیته امداد تایید شد و همین شد که سریع با درخواست وام او موافقت کردند. سکینه تعریف می‌کند که با کمک تسهیلات اشتغال توانست ایده گسترش کار و راه‌اندازی یک کارگاه خیاطی تبدیل به رویایی دست نیافتنی نشد و آرزوی این ایده به دلش نماند. سکینه حالا سه سالی می‌شود که به آرزویش رسیده است. کارگاه بزرگ خیاطی خودش را دارد و برای ۴۵ خیاط زن و مرد، کارآفرینی کرده است. حالا بسیاری از مغازه‌های لباس‌فروشی شهر رشت، او را میشناسند، بانوی خیاطی را که حتی در میانسالی هم دست از رویاپردازی و تلاش برای رسیدن به هدفش برنداشت.
