گیتی آنلاین_ مریم خلیلی، نمونه یک بانوی خودساخته است، چه آن زمان که همسرش در قید حیات بود و چه امروز که سرپرست خانوار است، او مسیر زندگی را ساخته و در این راه، به دیگران هم کمک کرده است.
بانوی کارآفرین قصه ما حالا ۴۷ سال سن دارد و سرپرست خانواده است، سال ۹۵ که تصمیم گرفت برای خودش یک کسب و کار راه بیندازد، همسرش در قید حیات بود؛ او تعریف می‌کند که با تشویق‌های همسر در کلاس‌های خیاطی حضور پیدا کرد و دوخت و دوز را یاد گرفت.
همیشه دوست داشت برای خودش کسب و کاری داشته باشد و به اقتصاد خانواده کمک کند، بعد از شرکت در کلاس‌های خیاطی و پایان دوره، شغل آینده‌اش را پیدا کرد و تصمیم گرفت، کارگاه خیاطی را راه بیندازد. همسرش هم که دید عزم او جدی است و علاقه‌مند به استقلال و کارآفرینی، کمکش کرد تا به هدف برسد؛ خیلی زود کارگاه مریم با خرید دو چرخ خیاطی کار خودش را شروع کرد، کارگاهی که به جز این بانوی کارآفرین، دو نیروی دیگر هم داشت.
خیلی زود اما مریم تنها شد، همسرش از دنیا رفت و مسیر پر پیچ و خم کارآفرینی را تنهایی ادامه داد. خلیلی می‌گوید، اگر کسب و کارش نبود، نمی‌دانست عزاداری و به سوگ نشستنش چه قدر طول می‌کشید. کار کردن در کارگاه کوچک، او را هم سرگرم کرد و هم فرصت برگشت به زندگی را داد.
شاید به واسطه کارش بود که این بانوی کارآفرین، خیلی زود به زندگی برگشت و تصمیم به توسعه کسب و کارش گرفت، زمانی که تمام دلخوشی‌هایش، همین کارگاه خیاطی بود. این بانوی خوشفکر تعریف می‌کند که برای توسعه کارگاهش، به سراغ گرفتن وام به بانک‌ها و موسسات مالی رفت، بازپرداخت وام اما خیلی زیاد بود و او توان بازپرداخت نداشت؛ یکی از دوستانش که عزم او را برای توسعه کارگاه دید و بعد متوجه شد که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کند، وام گرفتن از کمیته امداد را به او پیشنهاد داد؛ این شد که او صبح زود بعد، با مدارکش راهی دفتر اشتغال‌زایی کمیته امداد شد و خیلی زود مبلغ وام را در حسابش دید.
حالا پنج سالی میشود که مریم خلیلی کارگاهش را رونق داده و زمینه اشتغال‌زایی برای ۱۷ نفر را هم فراهم کرده است. او می‌گوید که به تازگی باب همکاری را هم با کمیته امداد باز کرده است و از آن‌ها خواسته که بانوانی که علاقه‌مند به آموزش و یادگیری و کار در کارگاهش دارند، به او معرفی کنند.
خبرنگار: آمنه علی پور
