به گزارش پایگاه خبری تحلیلی گیتی آنلاین خراسان رضوی در مشهد، در سال‌های اخیر، نرخ باروری در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، به طور قابل توجهی کاهش یافته است. این امر به دلیل عوامل متعددی از جمله افزایش سن ازدواج، مشکلات اقتصادی و عدم حمایت کافی از خانواده‌ها است. کاهش نرخ باروری می‌تواند پیامدهای منفی متعددی برای جامعه به همراه داشته باشد، از جمله: پیری جمعیت، کاهش نیروی کار، افزایش بار مالی بر سیستم‌های حمایتی اجتماعی و کاهش پویایی و نوآوری در جامعه.
به همین دلیل، تشویق به فرزندآوری به یک امر مهم برای بسیاری از کشورها تبدیل شده است. یکی از راه حل‌ها، ترویج فرهنگ فرزندآوری است.
تشویق به فرزندآوری یک تلاش جمعی است که به همکاری دولت، سازمان‌های غیردولتی و مردم نیاز دارد. با همین نگاه، وزارت جهاد کشاورزی در سال گذشته پویش ملی جوانی جمعیت روستایی و عشایری را برگزار کرد.
در این طرح، حدود بیست هزار نفر از روستاییان و عشایر در سال 1402 صاحب اولاد شده بودند در این پویش ثبت‌نام کردند و از بین این افراد، 313 نفر برنده شدند و جوایز متنوعی از جمله سفر به کربلا، جوایز نقدی و سفر به مشهد را دریافت کردند. 72 نفر از این 313 نفر، جایزه سفر به مشهد به همراه خانواده (همسر و فرزندان) را برنده شده بودند که این 72 نفر در دهه کرامت به مشهد مقدس مشرف شدند و امروز در کنار فرزندانی که در سال 1402 به دنیا آمده‌اند، به زیارت امام رضا رفتند.
پویش ملی جوانی جمعیت روستایی و عشایری همایشی متفاوتی بود، حتی سخنران این مراسم هم به روشی متفاوت به روی صحنه می‌رود.
زینب اختری، مدیر کل امور زنان و خانواده وزارت کشور، در حالی که فرزند چند ماهه‌اش را در آغوش دارد به روی صحنه می‌رود و می‌گوید: “به عمد با بچه به بغل به روی صحنه آمده‌ام تا نتوانم زیاد صحبت کنم و احساس مادرانی را که در این مراسم حضور دارند درک کنم.
اختری با اشاره به مادری که دو قلوهای خود را در آغوش دارد، گفت: “این مادر به تنهایی از فرزندانش مراقبت می‌کند. جایگاه و ارزشی که شما مادران دارید در نزد خداوند بسیار والا و گرامی است.”
مدیر کل امور زنان و خانواده وزارت کشور سعی دارند با بی‌ارزش جلوه دادن و تمسخر این جایگاه، حس شیرین مادری را از زنان سلب کرده و آن را کم‌رنگ نشان دهند تا زنان از لذت مادری محروم شوند. در حالی که هیچ چیز نمی‌تواند جای نشاط و احساس شادی حس مادری را بگیرد.
اختری با بیان اینکه بچه‌داری سخت و طاقت‌فرسا است، اما دیدن لبخند و حتی گریه فرزند برای مادر حس شادی به ارمغان می‌آورد، بیان کرد: “مادری از صفات عبودیت خداوند است. مادر پرورش‌دهنده بهترین مخلوق خدا است. زمانی که خداوند انسان را آفرید، فرمود: «فتبارک احسن الخالقین». در آن لحظه که خداوند به خود تبریک گفت، صفت پرورش‌دادن را به مادر عطا کرد.”
وی ادامه داد: “اما امروزه در دنیا به زن می‌گویند: «خودت چه لذتی می‌بری؟» درست است که از همان لحظه شروع بارداری، سختی‌ها برای زن آغاز می‌شود، اما این سختی‌ها به این موضوع که در وجودش یک موجود زنده دیگر رشد می‌کند، بزرگ می‌شود و به دنیا می‌آید، می‌ارزد.”
مدیر کل امور زنان و خانواده وزارت کشور با بیان اینکه هرچه بچه بزرگ‌تر می‌شود، سختی‌هایش نیز بیشتر می‌شود، گفت: “تمام این سختی‌ها با یک لبخند فرزند، با نگاه کردن به صورت معصوم فرزند، از بین می‌رود. فقط کافی است بچه یک لبخند بزند یا ادای دربیاورد تا تمام خستگی‌ها از تن پدر و مادر دور شود. فرزندآوری چیز منحصر به فردی است که خداوند در وجود زن نهاده اس
اختری در ادامه گفت: “بسیاری از افسردگی‌ها و ناراحتی‌ها با حضور بچه از بین می‌رود. بچه باعث نشاط اجتماعی و خانوادگی می‌شود. همچنین باید از پدران نیز تشکر کرد که دوشادوش مادر، کیان خانواده را حفظ می‌کنند. و باید از طراحان این ایده تشکر کرد.
در ادامه به سراغ یکی از مادرانی که در این پویش شرکت کرده‌اند می‌رویم.
مامان فاطمه، یکی از افرادی که جایزه سفر به مشهد را برنده شده، به جز فاطمه دو فرزند ۳ و ۶ ساله هم دارد. یعنی فاطمه سومین فرزند آنهاست.
از او می‌پرسم: “سه بچه با این گرانی و تورم سخت نیست؟”
او که تلاش دارد فرزندش را که کمی ناآرامی می‌کند آرام کند، صبورانه پاسخ می‌دهد: “هیچ چیز آسان نیست. اما لذتی که بچه‌ها وقتی مرا “مامان” صدا می‌زنند، در هیچ چیز دیگری نیست و این موضوع همه این سختی‌ها را برایم آسان می‌کند.”
او در ادامه می‌گوید: “من در کنار کارهای خانه گاهی به همسرم در کار بیرون کمک می‌کنم تا چرخ زندگی ما بچرخد.” اما با این وجود بچه ها باعث دلگرمی ما و انگیز برای تلاش کردن بیشتر است، قبل از اینکه بچه‌دار بشوم، با انکه ازدواج کرده بودم، هنوز خودم را دختر خانه می پنداشتم. اما وقتی مادر شدم، تجربیات زیادی به دست آوردم که اگر فرزنددار نمی‌شدم شاید بعضی از این تجربیات را به دست نمی‌آوردم.
به سراغ مادر دیگری می‌رویم. مامان سیمن و ثمین، دو قلوهای شیرینی که چند ماه از تولدشان نمی‌گذرد.
مامان سیمن و ثمین که برای اولین بار است سفر به مشهد و زیارت امام رضا را تجربه می‌کنند، می‌گوید: “دو قلوها با دنیا آمدنشان برکت را به خانه ما آوردند.” چند وقت بعد از تولدشان به ما خبر داده شد که ما برنده سفر به مشهد شده‌ایم. در حالی است که این اولین بار است که به مشهد می‌آییم و باعث بانی این زیارت بچه ها هستند. او از سختی‌های برزگ کردن دو قلوها می‌گوید: از شب‌بیداری‌هایی که او و همسرش کشیده‌اند، از سختی زندگی در روستا، از اینکه دخل و خرج خانه با این تورم و گرانی با هم جور در نمی‌آید، از اینکه قرار بود دولت کمک کند و نکرده.و این موضوع هزینه های پزشکی گران است. بعد از این شکایت‌ها، از او می‌پرسم: “با این سختی‌ها که کشیده‌اید، از اینکه بچه‌دار شده‌اید پشیمان نیستید؟” لبخند می‌زند و با همان لهجه شیرینش می‌گوید: “هر که طاووس خواهد، جور هندوستان کشد.” این شیرینی و لذت بچه‌دار شدن می‌ارزد به تمام این سختی‌ها و شب‌بیداری‌ها.
من هرگز لحظهای بعد از آن همه درد، بچه‌ها را برای اولین بار در آغوش کشیدم یادم نمی‌رود و هنوز شیرینی آن را حس می‌کنم.”
پدر سمین و ثمین هم به جمع ما اضافه می‌شود. می‌گوید: “خداوند فرموده: از ترس نداری ازدواج و فرزندآوری عقب نیایید.” و ما به خداوند ایمان داریم. با همین نگاه و برای رضای خداوند بچه‌دار شدیم، نه به دولت و قول‌هایش.
نتیجه این امید را در زندگی‌مان شاهد بودیم. با آمدن دوقلوها برکت به خانه ما آمده است.
به سراغ بابا محمد، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در طرح پویش ملی جوانی جمعیت می‌روم. او هم از گرانی و مشکلات فرزندآوری می‌گوید. از اینکه بعد از ۱۰ سال تلاش با هزینه‌های گزاف توانسته‌اند بچه‌دار شوند، برایمان گفت. از قول‌های انجام نشده گفت ولی وقتی به او گفتم: “می‌ارزد این همه سختی و تلاش؟” او به محمد نگاه می‌کند و لبخند می‌زند و با سر جواب مثبت می‌دهد. می‌گوید: “تا وقتی بچه را در آغوشم نگذاشته بودند، پدر بودن را درک نمی‌کردم. بعد از تولد محمد انگار زندگی‌ام به قبل و بعد از آغوش کشیدن محمد تقسیم می‌شود. لحظه خیلی شیرینی است. اگر به زمان قبل برگردم، بازهم برای تجربه کردن آن لحظه تلاش می‌کنم.”
در روزگار امروز، متولد کردن یک فرزند کار بسیار سختی است. گرانی، تورم، تربیت فرزند و تهیه امکانات رفاهی برای او، همگی هزینه‌بر هستند. پزشک، دارو و سایر نیازهای اولیه یک کودک، بار سنگینی بر دوش خانواده می‌گذارند. شاید به نظر برسد که به دنیا آوردن فرزند در چنین شرایطی، نوعی خودخواهی باشد، به خصوص زمانی که پدر و مادر نتوانند تمام نیازهای فرزند خود را به طور کامل تأمین کنند.
اما خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «فرزندان خود را از بیم فقر نکشید، ما آنها و شما را روزی می‌دهیم. به راستی که کشتن آنها گناهی بزرگ است.» (سوره اسراء، آیه 31)
همچنین در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «و زنان و مردان بی‌توشه از خود را همسر دهید، اگر تهی‌مند باشند خداوند آنان را از فضل خود بی‌نیاز گرداند. و خداوند گشاده‌کار و داناست.» (سوره نور، آیه 32)
در چنین شرایطی، فرزند نیاوردن خودخواهی است. چرا که نه تنها یک نفر را از نفس کشیدن در این دنیا محروم می‌کنیم، بلکه برای رهایی خودمان از مشکلات زندگی، با این بهانه که توانایی نگهداری و هزینه کردن برای فرزند را نداریم، از زیر بار مسئولیت فرزندآوری شانه خالی می‌کنیم.
البته در این امر، مسئولین و دولت‌مردان نیز نقش مهمی در کاهش مسائل مربوط به فرزندآوری و جوانی جمعیت دارند. آنها موظفند با ارائه یارانه، کمک‌های مالی، تسهیلات و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، شرایط را برای ازدواج و فرزندآوری جوانان آسان‌تر کنند.
انتهای پیام/
