✍زهرا نجاتی دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی
دلفان لرستان
گیتی آنلاین / چند روز پیش از استاد ارجمند و بازنشسته ای شنیدم که گفت: ما و همکاران چه غریبانه کنار گذاشته شدیم!!
دلم غمگین شد، به اندازه ای که احساس کردم تمام غم های دنیا به سراغم آمدند. سالهای سال باید بگذرد تا گیاهی به صورت درختی سر بر آورد. سالهای سال باید بگذرد تا شاخه های آن درخت رو به آسمان آورد، در آن وقت است که خواهیم دانست چقدر درگیر تلاش بوده و است و نمی تواند توسط واکنش ها رها شود. بنابراین، بازنشستگان مانند گیاهی بوده اند که جوانه زده اند و از گذشته تا امروزش به صورت درخت سر بر آورده اند. آیا باید در سایه درخت نشست و از سایه سار و میوه هایش استفاده کرد، یا آن را ندید گرفت و گذشت!!! درختان تنومندی که دل مشغول اند ،و مقید به احترام اند. نگاهشان قدرتمند است به قدری قدرتمند که جهان را تغییر می‌دهند. شبیه خداوند. هوای تازه ای که تنفس میکنیم ،آبی اند که می آشامیم.
در کنارشان که می نشینی نگاهشان چگونگی و کیفیت زندگی و جامعه ی ما را تعیین می‌کنند. هوا چقدر شبیه خداوند است. و آب هم شبیه خداوند است.. احساس و درک کردن نگاهشان پیچیده نیست ،فقط کمی شناخت از خود می خواهد. تا رنج های این قشر نادیده گرفته شده را درک کنیم..
جامعه خیلی بی رحم است. پناه بردن به تجربیات بازنشستگان و ارج نهادن به آنان و آنان را مورد حمایت قرار دادن دراین دنیای بی رحم بیش از هر زمان دیگری لازم می باشد. ما مردم بیش از گذشته باید قدردان این عزیزان باشیم.مسؤلین تا جای که امکان دارد دغدغه های به حق و ساده ی آنها را بر طرف نمایید.مسؤلین آیا صدای بازنشستگان را نمی شنوید! مردم چرا به تجربیات بازنشستگان مشتاق نیستند؟ مشتاق شویم به مطالعه و سرگذشت بازنشستگانی که نخبه بوده اند، از پستوهای ذهنی بازنشستگان نخبه کمک بخواهیم، برای چالش ها و معضلات و برطرف کردن و رفع محرومیت ها، ازآنها بخواهيم راهکارها ارائه‌کنند.از این قشر که سرمایه ای گزاف و سنگينی به قیمت یک عمر به رشته تحریر در آمده اند.
بازنشستگان را نباید فراموش کنیم، هزاران تحقیق نشان داده است که کیفیت ایفای استفاده از تجربیات آنان مسیر آینده جوانان را مشخص می کند. تجربیات راه میان بری است برای پیشرفت جامعه. چرا باید از این تجربیات غافل باشیم؟
استفاده و بهره گیری از راهکارهای آنان سرانجام خوبی را برای جوانان این مرز و بوم به ارمغان می آورد. راهنمایی های لازم برای جوانانی که دچار مشکلات شده اند دربحث و گفتگو وگفتمان برای افرادی که قادر به حل مشکلات و تعارض و کشمکش‌های خود نیستند، راهگشاست.
تکریم، احترام و استفاده از تجربیات شان می تواند کلید درهای بسته زیادی را باز کند.
چراغ امیدواری هستند به آینده ای که درحال خاموشی است. تا دوره های سرد و رکود گرم شود، تا عشق و امید رونق تازه ای بگیرد، تغییر و تحولی در جامعه منجر شود. مشکل ما این است از تجربیات بازنشستگان استفاده نمی کنیم و تا سرمان به سنگ نخورد، نمی دانیم چه برسرمان آمده است ،اگر از این قشر، این درختان تنومند استفاده کنیم ،دلسوزی بر جای می ماند، نفرت و خشم و بی رحمی ناپدید می گردد.
