پنجمین نشست «نقد نغمه» با حضور پنج تن از هنرمندان این حوزه برگزار شد.
در این نشست استاد باقر لاله_ آهنگساز و رئیس انجمن موسیقی شرق تهران، محسن غلامی_ آهنگساز، ناشر، نوازنده و مدرس ساز سنتور، محمدرضا میرحسینی_ استاد دانشگاه_ مدرس موسسه آموزشی موسیقی، صادق میرزایی_ کارشناس موسیقی، مدرس آواز ایرانی و تهیه کننده و عادل علیزاده کارشناس موسیقی، مدرس و نوازنده تار حضور داشتند.
به همراه هنرمندان برجسته موسیقی، نشست «نقد نغمه» با بحث و تبادل نظر درباره رویدادهای موسیقی برگزار شد. حضور چنین افرادی در این نشست‌ها، فرصتی ارزشمند برای به اشتراک گذاری دانش، تجربیات و اندیشه‌هایشان فراهم می‌آورد و به فرهنگ و هنر ملی کشور ارزشمندی افزوده می‌کند.
در این نشست، صادق میرزایی تأکید کرد: اصول و مبانی موسیقی ما از تعزیه، روضه خوانی و شبیه خوانی نهاده شده است، تا قبل از دوره قاجار به صورت شخص به شخص بوده و پس از ورود سیستم ضبط، موسیقی ما سامان یافت و با هفت دستگاه ضبط ادامه پیدا کرد.
وی ادامه داد: آواز ما یک زبان است؛ بخشی از موسیقی ما از آثار اساتیدی خلق شده که ماندگار بوده، مانند داستان‌های لیلی و مجنون که در تاریخ موسیقی ایران اثرگذار بوده است.
صادق میرزایی اظهار کرد: در سبک‌های مختلف موسیقی، شیوه خواندن استاد محمدرضا شجریان بیشترین تأثیر را دارد و مردم از این نوع اجرا بیشتر لذت می‌برند، از جمله به دلیل نامتکرار بودن آن.
وی افزود: هر خواننده قادر نیست که مشابه استاد شجریان بخواند؛ چرا که هر صدا و آوا متفاوت از دیگری است، اما آواز یک زبان است که تکنیک‌های آن تغییر کرده‌اند. در واقع صدا و آوا همانند اثر انگشت است و هیچ حنجره‌ای همانند حنجره دیگری نیست.
صادق میرزایی در ادامه به حوزه فرهنگ اشاره کرد و ادامه داد: در این حوزه، فرهنگ و زبان به عنوان قالب عمل می‌آید؛ در هر منطقه‌ای از ایران، برای آموزش در مدارس از زبان فارسی استفاده می‌کنند. در زمینه صدا و آواز نیز همین است.
او با اشاره به معضلات موجود اظهار کرد: یکی از چالش‌های موجود این است خواننده تا کی می‌تواند خود را شاگرد عنوان کند، او باید به خودش تبدیل شود. هنرجو باید از معلمش صدای خوبی در گوشش داشته باشد.
میرزایی عنوان کرد: واژگان موسیقی باید با دقت انتخاب شوند و شورای موسیقی باید در این زمینه بررسی و اصلاحات لازم را اعمال کند. چرا که بسیاری از اسامی ثبت شده است اما هیچ گونه فعالیتی ندارند.
در این نشست، به موضوعات زیر نیز اشاره شد که توسط اساتید موسیقی مطرح شده بود:
– در دوره‌ای از تاریخ، موسیقی ممنوع و حرام اعلام شد و تعزیه خوانی به آن ترجیح داده شد. این امر باعث شد که موسیقیدان‌ها به سمت تعزیه بروند و شعر و موسیقی را بر این اساس تولید کنند و برخی از اسامی را تغییر دهند.
– پس از آن، موسیقی مقامی به طور رسمی در مکتب‌های مختلف ایران از جمله تهران، اصفهان، شیراز و تبریز راه‌اندازی شد.
– استاد شجریان به شعر خدمت بزرگی کرد و شعر را به تمام خانه‌های ایرانی برد. در آن زمان، خدمت استاد ایرج نیز در این بود که ایجاد کننده انواع شکل‌های موسیقی مختلف بود.
– هنرمندان در هر دوره‌ای بر اساس نیازهای آن زمان شکل می‌گیرند. اهمیت آن دوره را هنرمندان مشخص می‌کنند و هر خواننده‌ای که در آن دوره تأثیرگذار است، ضروریت آن دوره را نشان می‌دهد.
– هنرمندان باید تغییرات جهان را در اعمال هنری خود احساس کنند؛ در غیر این صورت، هنرشان زودتر از خودشان می میرد.
