گیتی آنلاین_ عباس ستایش گو، مسئول کمیته اجتماعی چوگو استان تهران در یادداشتی با عنوان “معرفی رشته ورزشی باستانی چوگو” آورده است:
چوگو شباهت زیادی به بازی بیس بال دارد فقط نوع ضربه زدن، توپ و ایستگاه‌های این رشته آن را از ورزش بیس بال جدا کرده است.
در این بخش به معرفی رشته ورزشی باستانی چوگو خواهیم پرداخت.
پیشینه این رشته ورزشی بومی و محلی در ایران به سده های قبل بر می‌گردد.
چوگو در استان‌های مختلف کشور به نام‌های؛ برو بیا، لپ مزا ،حلال و حرام، گوفربجک، بالا و پایین، دارتوپا نیز معروف است.
چوگو شباهت زیادی به بازی بیس بال دارد فقط نوع ضربه زدن، توپ و ایستگاه های این رشته آن را از ورزش بیس بال جدا کرده است.
این رشته ورزشی در ۲ نوع زمین در اندازه‌های ۶۰ در ۹۰ متر و ۷۰ در ۱۱۰متر برگزار می شود و فعالیت رسمی این رشته در ایران از سال ۶۴ زیر نظر ورزش های بومی و محلی کشور آغاز شد.
چوگو بر اساس تاریخ، بازی و ورزش مشترک همه اقوام ایرانی بوده است بازی چوگو تلفیقی از دقت، سرعت قدرت و ذکاوت است که تمام نفرات با شرایط بدنی خوب و آناتومی بدنی خاص خود می‌توانند در پست‌های مختلف این بازی بکار گرفته شوند.
ورزش با اصالت و کهن چوگو قدمتی ۲۰۰۰ ساله در کشور ما دارد. تمام ایرانیان در گذشته جسم قوی و روح با نشاط‌شان به بازی‌های سنتی نظیر چوگو گره خورده بود. براساس بررسی‌ها پیش بینی می‌شود که قریب به ۱۰ هزار نفر در کشور به ورزش چوگو می‌پردازند، به همین دلیل این مسئله بسیار حائز اهمیت است. جنس ورزش اصیل چوگو از شادابی، تحرک و نشاط و روحیه تفاهم و تعامل است و شرط ماندگاری و موفقیت این ورزش روحیه جوانمردی و پهلوانی است.
این ورزش جزء بازی‌های بومی محلی محسوب می‌شود و زیر نظر هیات ورزش‌های همگانی فعالیت دارد.
همانطور که گفته شد این رشته از تحرک بالایی برخوردار بوده و نیاز به قدرت و سرعت دارد، ورزشکاران این رشته باید دارای آمادگی جسمانی بالا – دوندگی خوب- چابکی و سرعت عمل باشند این رشته در گذشته و در ایام فراغت و در جشن‌ها توسط علاقمندان در اغلب نقاط کشور برگزار می‌گردید.
